Erik doet morgen zijn Eerste H. Communie.

Ik herinner me mijn eigen eerste communie. Ik herinner me de voorbereidingen. Ik herinner me de oefening van berouw, hoop en liefde. Ik herinner me het biechten. Ik herinner me het nuchter blijven. Speeksel doorslikken, was ik nog nuchter?Ik herinner me de geschenken die ik met de Eerste H. Communie kreeg. Een kerkboekje, een wijwaterbakje, een rozenkrans en schilderijtjes met stichtelijke afbeeldingen. Het hele leven werd in die tijd gedomineerd door de Kerk. Deze opvoeding heeft veel sporen achtergelaten, negatieve, maar ook positieve. Ik weet wel, dat ik toen de betekenis van de Eerste H. Communie goed kende. Het ontvangen van de communie was het belangrijkste van die dag. Ooms en tantes kwamen vlaai eten en koffie drinken. Bier hadden we niet in huis. De kinderen dronken aanleng-limonade en voor de mannen was er stevige aoje klaore. Het feest was een religieus feest, met religieuze geschenken. Jarenlang hebben ze op mijn slaapkamer gehangen. Schilderijtjes met teksten als: Eert U Vader en Moeder. Op een schilderijtje stond een jongetje. Op zijn rechter schouder zat een engeltje, dat zei: Niet doen! Op de linkerschouder zat een rooie duivel en die moedigde het jongetje aan: Pak het maar!! Op de tafel voor het jongetje lag een koekje. Ik had al geleerd op school dat er kleine zonden en grote zonden waren. Iets wegpakken was stelen. En stelen was een grote zonde. Daarvoor kon je in de hel komen. Daar bleef je altijd branden. Dat 1 van de negatieve dingen van mijn Katholieke opvoeding,Ik herinner me ook dat kinderen van heel rijke ouders een complete mini priesteruitrusting met een altaartje en alle benodigdheden voor een mis kregen. Je werd dan uitgenodigd om misdienaar te spelen Er stond een kinderaltaar, een soort poppenhuis voor jongens. Wat was dat toen toch een poppenkraam!

Har.