Deze foto is namelijk gemaakt op de 1e familie Kierkelsdag 2004 die heeft plaatsgevonden ongeveer een jaar na de sterfdag van mam.Als je ouders weggevallen zijn, loop je al gauw de kans dat je elkaar minder gaat zien of zelfs ui het oog verliest. Om dit proberen te voorkomen, hebben wij de kinderen van Baer en Mia, een -familiedag- en hopelijk voor vele jaren, in het leven geroepen. De organisatie van de eerste familie Kierkelsdag lag in handen van: Annie, Lei en Hans.Zij zetten een pracht programma in elkaar dat er als volgt uitzag.Op 8 oktober 2004 werd de hele familie rond 11.00 uur verwacht bij Sjrake op de Kleine Laak. Een bus van Gielen zou er dan ook zijn om ons ergens heen te brengen. Iedereen had zich mooi aan de tijd gehouden behalve de bus van Gielen niet. Toen we allemaal binnen aan de koffie/thee zaten, want daar begint zo'n dag mee, werd ons op een gegeven moment door een van de organisators medegedeeld, dat we ons naar buiten moesten begeven omdat de bus gearriveerd was en konden instappen. Tot ieders grote verbazing was de bus een huifkar geworden, die door een tractor werd voortbewogen. De eerste grap was al geslaagd.Toen de hele meute was ingestapt kregen we het een en ander uitgelegd, maar hoe de dag er nou precies uit zou zien, bleef nog een verrassing. Men had overal aangedacht, een complete geluidsinstallatie met microfoon aan boord, drank en andere lekkernijen, het was er allemaal. De dagtrip kon beginnen, iedereen was er klaar voor. De weergoden hadden we ook mee, een stralende zon scheen door de plastieken raampjes naar binnen en dat maakte de dag nog extra vrolijker.De route ging via verharde en onverharde binnenwegen, die verschillen waren duidelijk merkbaar, maar we zaten ook niet in een bus. Binnen een kwartier bereikte we de eerste stop en landden we aan bij onze alom Kirkelkesberg (familie van os, zei Adje vroeger).De oudste, waaronder ook ik, kregen bij het zien van die berg, al een speciaal gevoel. Het deed je natuurlijk denken aan de tijd van toen. Het werd nog specialer toen we 1e opdracht moesten uitvoeren, nl. in 5 minuten tijd een zak vol denneknoepen rapen. Precies zoals we dat vroeger moesten doen. Een pracht gezicht, hoe ieder zijn best deed, jong en oud. De gevulde zakken die voorzien werden van naam, werden netjes opgeborgen onder elke zitplaats in de huifkar. Wat hier mee ging gebeuren, was voor latere zorg.Het was een zeer strak gepland programma, alles ging op tijd. In de tussentijd dat ieder druk aan het rapen was, toverde de organisatie een ware uitgebreide lunchtafel tevoorschijn, midden in de openlucht. Spek en eieren, kerboet, huidvleis, kruutje, zwartbroeed, teveel om op te noemen. het stond er allemaal op. Er ontbrak werkelijk niks aan.Na hier ongeveer 1 uur verpoost te hebben zijn we weer ingestapt en werden we via de boswegen naar het terrein van de Widdonck geleid. Hier mochten de kleintjes, maar ook de grootjes zich uitleven in de speeltuin en tevens de overgebleven boterhammen aan de geiten voeren die in de aangrenzende wei liepen. Van hieruit zijn we langs ons vroegere ouderlijk huis gereden wat aan de Isidoorstraat ligt midden in het centrum van Heibloem. De huifkar met de opvallende tekst trok veel bekijks en toevallig door mensen die wij van vroeger nog kenden. Zwaaien en nog eens zwaaien. De verhalen kwamen los, kijk hier eens en moet je daar eens zien enz. Prachtig! Och, wat fijn! Zo gingen wij tekeer. Ook voor onze kinderen was het leuk om te laten zien, hoe en waar wij toen woonden.Vervolgens zijn we binnendoor, al zingende, ieder op zijn beurt, door de microfoon, richting Roggel getoerd en bij een boerderij de Heidehoeve een ijsje gaan eten en konden we tevens ook even onze beentjes strekken. Want een huifkar is nog lang geen bus. De volgende stop, was bij De Leimskoel, een huisje van de Heemkundevereniging. Daar kregen we een rondleiding wat ook zeer de moeite waard was. Alles van vroeger en van heel vroeger was er te zien. Na deze bezichtiging gingen we richting Koppelstraat (ook daar hebben we eens gewoond in het -huisje van Nazareth-, zoals pap en mam het noemde, (maar dat huisje staat er al heel lang niet meer) via de Molenweg richting St. Elisabeth op de Leudalparkeerplaats. Daar kwam alsof we hem geroepen hadden, de bakkerswagen aanrijden met zijn verse vlaai en koffie op de koop toe.Na de koffietijd bracht de huifkar ons via Kikveld naar Klapvaren en kwamen we voorbij het zoveelste ouderlijk huis waar we gewoond hadden. Vervolgens zijn we bij het kerkhof uitgestapt om het graf van oos pap en mam te bezoeken. Hier hebben we met z'n allen het lied: -Geneet van het laeve- geneuried (een tekst, wat zij ons hebben doorgegeven) en hebben een bloemetje gelegd. Ook een bloemetje bij het graf van Christian, het veeltevroeg overleden vrouwtje van Hans en mam van Kim.Na het bezoek aan deze bijzondere plek zijn we weer verder gegaan en kwamen we op de Kleine Laak terecht, voorbij het allerlaatste ouderlijk huis, waar we met ons hele elftal woonden, pap, mam en hun 9 kinderen. Ja, dat waren er in nu totaal 5 huizen, maar eigenlijk waren het er 6, want we hebben ook nog het oude huis (van opa en oma Kierkels) bewoond, maar dat lag ongeveer op dezelfde plek.Een eindje verder werden we verzocht even uit te stappen om een foto te maken van de kinderen Kierkels bij het kruis, wat aan de rand van de weg stond. Dit kruis eigendom van de buurt Kleine Laak, had een bijzondere betekenis voor pap en mam. Zij hebben dit kruis samen jaren lang onderhouden. Van tijd tot tijd werd het van de standaard losgemaakt en goed in de verf gezet. Het kruis stond toentertijd op het eind van onze tuin, wat later door de buurt op een andere plek is neergezet.
Hierna kwamen we weer bij het punt uit waar we 's morgens waren vertrokken, bij cafe Sjrake. We kregen toen een tijdje de gelegenheid na te praten over hetgeen we tot nu toe beleefd hadden. De kinderen konden sjoelen, darten en spelen met de gameboys.Een uurtje later gingen de schuifdeuren van de cafe open en men trof een rijkelijk buffet aan en daarvan heeft ieder heerlijk kunnen smullen.Na het eten werd de ruimte tot een soort theatertje omgebouwd, want het avondprogramma zat er aan te komen. De artiesten stonden al te trappelen van ongeduld. Het eerste optreden was van Maarten, de man van Annie als Dorus; toen kwam een playbacknummer van Juul, de zoon van Bep en Mat. Tussendoor waren ze achter de coulisse druk bezig met allerlei voorbereidingen.Wat stond ons nog meer te wachten? Na het optreden van Juul, verscheen plotseling een Mistery gast op het podium, gekleed als Sjeik. Daarna kwam er nog een tevoorschijn en die was gekleed als Elvis. De bedoeling hiervan was, dat wij met z'n allen erachter moesten komen wie zij in het echt waren. Dat kon door vragen aan hen te stellen, waarop zij alleen een ja mochten knikken of nee mochten schudden. Het was weer een leuke opdracht, waar je toch je best voor moest doen. Iedereen had er plezier in.En wie waren uiteindelijk die vreemde gasten nu in het echt? Dat waren als volgt: de Sjeik was onze vroegere buurjongen Jan (van Andrees, en Elvis was niemand minder dan onze bloedeigen neef Juupke (oftewel Jos van Ome Piet). Jos had nog iets voor ons in petto. Hij bracht een mooi playbacknummer ten gehore compleet met gitaar.Jan en Jos kregen op laconieke wijze een kado aangeboden, namelijk onze vele kilootjes geraapte denneknoepen van deze dag, wat ze konden gebruiken als aanmaakhout.Hierna hebben we nog eens op z'n ouderwets gekiend, waar ook nog enkele leuke prijzen aan verbonden zaten. Als slot werd door de organisatie nog iemand aangewezen die de 2e familiedag mag gaan organiseren en dan ben ik (Riny) geworden. En omdat je zoiets niet helemaal alleen kunt doen, is Bep en Mat erbij gevraagd.Voordat ze allemaal huiswaarts gingen, werd aan iedere aanwezigen een familie Kierkels CD overhandigd waarop zijn eigen favoriete muziek te beluisteren is en tevens een Kierkels pin-haartje op standaard, maar om te weten wat dat is, moet je uit het nest van Baer en Mie komen.Een dikke merci voor Annie, Lei en Hans voor het organiseren van de eerste familie Kierkelsdag 2004 is hier op zijn plaats. Op naar de volgende.
Riny 
